Begin september. de start van het nieuwe schooljaar. De kandidaten die we in de afgelopen maanden hebben aangenomen staan in de startblokken. We gaan er samen met hen voor zorgen, dat de start goed gaat verlopen, dat ze zich thuis voelen in het team en vooral veel gaan leren over de gehandicaptenzorg. En zie daar de eerste reacties die ik mag ontvangen, zijn vol enthousiasme en gretigheid om deze kans te benutten. De leerlingen die ik spreek, geven aan dat ze een warm welkom hebben ervaren in de teams, dat de 1e lesdag goed is verlopen. Sommigen wachten nog op de boeken, een enkeling wil al meteen met een verpleegtechnische handeling aan de slag, kortom genoeg uitdagingen. 

De stagiairs van september zijn inmiddels allemaal bij de introductie geweest. En de 1e kennismaking binnen een van de locaties heeft plaatsgevonden. Ik ben wel benieuwd hoe het gaat na die eerste indrukken. En dan denk ik terug aan mijn eigen 1e stage. En toeval of niet, dat waren 10 weken bij een Dagverblijf voor Ouderen in Kerkrade. Die 10 weken herinner ik me als de dag van gisteren. De clienten waren vriendelijk, vrolijk, soms ook wel boos. Het was er voor mijn gevoel vooral gezellig, vele activiteiten, altijd leven in de brouwerij. De kers op de taart, het uitstapje met het miljoenlijntje, op weg van Kerkrade naar Wijlre. Samen met de begeleider en 6 clienten gingen we bij mij thuis op bezoek. Een uniek moment, ik zag mijn ouders genieten. 

Maandagochtend, we ontmoeten de stagiairs die de komende periode binnen een van onze locaties stage gaan lopen. De een heeft al eerder de ervaring mogen opdoen en de ander heeft er bewust voor gekozen om binnen de gehandicaptenzorg te gaan proeven,ervaren en ontdekken. Wat mij raakt is de pure reactie van de stagiairs, puur om te gaan ontdekken, puur in hoe ze gemotiveerd zijn. Daar krijg je ( ik ) energie van. Een groot aantal van de aanwezige stagiairs studeert dit jaar af, voor hen is deze periode extra belangrijk. Kortom ik heb een enthousiaste jonge mensen ontmoet, die vanaf dinsdag de wereld van onze bewoners gaan ontdekken. Ze gaan de bewoners "leren lezen",  zoals wij dat zeggen. We wensen hen daar heel veel succes bij. 

Al aan het puzzelen geslagen of nog even uitstellen. Dat kan, dat mag. Het is in elk geval de moeite waard om de wereld van de zorg te (her)ontdekken, te onderzoeken of te beleven. Met of nog zonder dploma. Er liggen kansen voor je in het vooruitzicht. Kansen die je middels het leggen van de puzzel gaat benutten. Ik vertelde al eerder dat het werken in de zorg mij rijk heeft gemaakt als mens. Rijkdom die in 1984 begon, toen startende als Helpende in de thuiszorg. Bijna 19 jaar en dan stap je de wereld van de zorg binnen. Natuurlijk voorafgegaan door stages, maar nu was het mijn 1e echte baan, fulltime. En dat 1e gezin, dat vergeet je nooit meer. Wassen, strijken en koken, helpen bij de verzorging, aankleden. All in zou je kunnen zeggen. 

De puzzel moet kloppen, dat is mijn motto als ik met kandidaten in gesprek ga die mogelijk een BBL opleiding willen gaan volgen. Een puzzel die bestaat uit een gesprek, je eigen voorbereiding, een talentscan die je maakt. En nog belangrijker is het werken in de zorg een baan die bij jou past. Past deze ook in je werk en prive ritme, werken met de feestdagen? Ben jij degene thuis die met kerst zorgt voor de boodschappen, het eten etc.... Niet onbelangrijk om over na te denken als je in de zorg wil werken. Ook dat stukje van de puzzel moet doordacht zijn. En het lijkt me wel leuk, ja... ik zeg altijd leuk is het om de kermis. Werken in de zorg is leuk als alle puzzelstukken in elkaar vallen, wetende dat je als leerling zeker leren mag en gaat! En dan leg je de puzzelstukken tijdens de opleiding wellicht anders, het eindresultaat is je diploma! 

Maandagmiddag rond 16.00u. De werkdag zit erop voor mij, met een rijkdom aan indrukken en respect ga ik naar huis. De dynamiek van de ochtend heeft in de middag plaats gemaakt voor rust. De clienten zijn naar de dagbesteding of genieten van een middagdutje. Ik geniet van deze dag, omdat ik nog meer begrijp en besef wat het werken in de gehandicaptenzorg betekent. En laat ik duidelijk zijn, ook het werken in de thuiszorg en de ouderenzorg heeft zijn charme en kent zijn dynamiek. Dat weet ik uit eigen ervaring. Werken in de zorg kent vele mogelijkheden, doelgroepen en werkvelden. Als jij er op deze maandagochtend over nadenkt om in de zorg te gaan werken, dan is dat nadenken zeker de moeite waard. Neem een wit papier en maak twee kolommen. In de linkerkolom staan de gedachten die maken dat je de stap wil zetten en in de rechterkolom zet je de gedachten die je nog moet onderzoeken om de stap te durven nemen.

Het is nog altijd maandagmorgen, de routine van het ontbijt maken heb ik al aardig onder de knie. Ik begeef me naar de buurgroep, al waar ik ook met het ontbijt kan ondersteunen. De collega heeft alvast alles klaargezet en zo ontmoet ik Bas ( fictieve naam ) . Bas is een jongeman van 19 jaar , met een twinkel in zijn ogen. Ik mag Bas ondersteunen bij het ontbijt. De collega geeft aan dat Bas nogal beweeglijk kan zijn. Dat is dan meteen mijn uitdaging. En daar loop ik niet voor weg. Na elk stukje brood, tik ik zachtjes op tafel, waardoor ik oogcontact krijg met Bas. Zijn handen gaan weer naar beneden en niet richting zijn mond. En op die manier verloopt het ontbijt voor mijn gevoel redelijk rustig.  En in die rust is daar weer dat moment dat ik geraakt ben door de puurheid van Bas. 

Geraakt door puurheid