Het is nog altijd maandagmorgen, de routine van het ontbijt maken heb ik al aardig onder de knie. Ik begeef me naar de buurgroep, al waar ik ook met het ontbijt kan ondersteunen. De collega heeft alvast alles klaargezet en zo ontmoet ik Bas ( fictieve naam ) . Bas is een jongeman van 19 jaar , met een twinkel in zijn ogen. Ik mag Bas ondersteunen bij het ontbijt. De collega geeft aan dat Bas nogal beweeglijk kan zijn. Dat is dan meteen mijn uitdaging. En daar loop ik niet voor weg. Na elk stukje brood, tik ik zachtjes op tafel, waardoor ik oogcontact krijg met Bas. Zijn handen gaan weer naar beneden en niet richting zijn mond. En op die manier verloopt het ontbijt voor mijn gevoel redelijk rustig. En in die rust is daar weer dat moment dat ik geraakt ben door de puurheid van Bas.
Ik denk nog even terug aan mijn eigen ontbijt, ik smeer mijn boterham, zet een kop koffie en luister ondertussen naar de radio.
Een moment dat ik na vandaag des te meer waardeer.
Reactie plaatsen
Reacties